"Авроди Нақшбандия" асарининг Марказий Осиё халқлари ҳаётида тутган ўрни

Abstract

Марказий Осиёда ХIV асрда пайдо бўлган йирик тасаввуфий тариқат- “Нақшбандия” тариқати эканлиги сир эмас. Бу тариқат Хожа Муҳаммад Баҳоуддин Нақшбанд номи билан боғлиқ. Тариқатнинг асл ақидаси эса –“Дил ба ёр-у, даст ба кор” –яъни “доимо кўнлинг Аллоҳда бўлсин, қўлинг эса ишда”, деган ғояни илгари суради. Ҳазрат Шайх Баҳоуддин Нақшбанд хуфёна зикр усуллари билан бирга инсон такрорлаб юриши, қалбига нақш этиши шарт бўлган “вирд”лар Парвардигор номлари асосида ёзилган насрий муножот- изҳороти дилни баён этиб, яхлит тизимли асар яратган. Мазкур мақола Баҳоуддин Нақшбанд ҳазратларининг мана шу “Авроди Нақшбандия” асарининг маънавий- маърифий моҳиятини очишга бағишланган.